Idę o zakład, że słyszeliście o fugu, nawet jeśli na pierwszy rzut ucha wydaje Wam się, że tak nie jest.
Fugu to ryba z tej samej rodziny, z której pochodzą nadymki. Nadymki z kolei swoją nazwę zawdzięczają szczególnej reakcji na niebezpieczeństwo: nadymaniu się. Ryby te zwiększają swoją objętość, gwałtownie nabierając wody w usta – trochę jak działy PR.
Właściwie to należało się tego spodziewać.
Należało się tego spodziewać podobnie jak spokojnie należało się spodziewać, że hasłu „jeszcze nie miałam tego w ustach” wygłoszonemu przez krwistoczerwone, gorące kobiece usta towarzyszyć będą równie gorące zapewnienia autorów kampanii, że oni w zasadzie to nie mieli na myśli nic zdrożnego. Absolutnie nie o to chodziło.
Chociaż Maltreting jest blogiem powołanym po to, aby dawać upust miłości do najróżniejszych przejawów działalności marketingowej, od czasu do czasu zdarza mi się zboczyć na nieco inne tematy, na przykład muzyczne. Dwa lata temu takim zboczonym tematem był koncert Slasha, rok temu – aby pokazać, jak szerokie są moje horyzonty muzyczne – pisałem dla odmiany o koncercie Slasha (chociaż trzeba przyznać, że w tym drugim przypadku koncert był też pretekstem do czegoś zupełnie niemuzycznego).
Dzisiaj również, skoro nie mam już nic nikomu muzycznie do udowadniania, z przyjemnością napisałbym coś o koncercie Slasha, gdyby nie to, że żaden akurat w okolicy nie był zaplanowany. Zaplanowany był za to koncert Petera Gabriela.
Cóż, gdy się nie ma co się lubi… No, może nie do końca tak.
Właściwie powinienem zacząć od ostrzeżenia, że dzisiejszy wpis będzie miejscami zawierał plugawe słownictwo, ale mam niejasne wrażenie, że jest już po ptakach…
Zacznę więc od fotki i obserwacji.
Fotka:
Billboard taki.
