Całkiem niedawno zauważyłem na mieście reklamę McDonald’s, która – muszę przyznać – wprawiła mnie w pewne zakłopotanie. Do tej pory reklamy fast-foodowego potentata konsekwentnie przekonywały nas, że burgery spod złocistych łuków są większe niż burgery spod złocistych łuków.
Tym razem stara się sugerować, że jest dokładnie na odwrót.
Drogi Watsonie – odwracając się od telewizora zwrócił się do przyjaciela Holmes – co możesz powiedzieć o autorze słów piosenki wykorzystanej w tej reklamie?
Przepraszam… – wybudzony z drzemki Watson półprzytomnym wzrokiem powiódł po pokoju – Czy mówiłeś coś do mnie? Reklamie? Jakiej reklamie?
– Reklamie McDonald’s. Co możesz powiedzieć o autorze słów piosenki? Och, widzę, że znowu usnąłeś nad szklaneczką whisky… No tak… Pozwolisz więc, że włączę tę reklamę raz jeszcze.
Znalazłem!
Znalazłem przepis w polskim prawie mogący powstrzymać zalew reklam, w których fast foodowe żarło wygląda jakby wyszło spod ręki francuskich mistrzów kuchni, a nie – co jest zdecydowanie bliższe rzeczywistości – jakby wyszło spod prasy hydraulicznej.
