Całkiem niedawno zauważyłem na mieście reklamę McDonald’s, która – muszę przyznać – wprawiła mnie w pewne zakłopotanie. Do tej pory reklamy fast-foodowego potentata konsekwentnie przekonywały nas, że burgery spod złocistych łuków są większe niż burgery spod złocistych łuków.
Tym razem stara się sugerować, że jest dokładnie na odwrót.
Drogi Watsonie – odwracając się od telewizora zwrócił się do przyjaciela Holmes – co możesz powiedzieć o autorze słów piosenki wykorzystanej w tej reklamie?
Przepraszam… – wybudzony z drzemki Watson półprzytomnym wzrokiem powiódł po pokoju – Czy mówiłeś coś do mnie? Reklamie? Jakiej reklamie?
– Reklamie McDonald’s. Co możesz powiedzieć o autorze słów piosenki? Och, widzę, że znowu usnąłeś nad szklaneczką whisky… No tak… Pozwolisz więc, że włączę tę reklamę raz jeszcze.
Chylę czoła przed McDonald’s. Chylę czoła przed fantastycznymi wręcz umiejętnościami godzenia ze sobą wody i ognia. Chylę czoła przed tym, jak sprawnie można jedną ręką napisać, że jednymi z najważniejszych wartości dla firmy są szczerość i uczciwość, a drugą…
Do tego, co robi McDonald’s drugą ręką, powoli dojdziemy. Najpierw spójrzmy, co napisała pierwsza.
Znalazłem!
Znalazłem przepis w polskim prawie mogący powstrzymać zalew reklam, w których fast foodowe żarło wygląda jakby wyszło spod ręki francuskich mistrzów kuchni, a nie – co jest zdecydowanie bliższe rzeczywistości – jakby wyszło spod prasy hydraulicznej.
