Właściwie to należało się tego spodziewać.
Należało się tego spodziewać podobnie jak spokojnie należało się spodziewać, że hasłu „jeszcze nie miałam tego w ustach” wygłoszonemu przez krwistoczerwone, gorące kobiece usta towarzyszyć będą równie gorące zapewnienia autorów kampanii, że oni w zasadzie to nie mieli na myśli nic zdrożnego. Absolutnie nie o to chodziło.
Właściwie powinienem zacząć od ostrzeżenia, że dzisiejszy wpis będzie miejscami zawierał plugawe słownictwo, ale mam niejasne wrażenie, że jest już po ptakach…
Zacznę więc od fotki i obserwacji.
Fotka:
Billboard taki.
Pay your Vader very well to break the spell of aging.
Z pewnością obił Wam się o uszy termin „prosument”. Prosument to konsument naszych czasów. Konsument ery swobodnego dostępu do informacji. Konsument wyedukowany. Konsument ery Google’a, Wikipedii i internetowych forów. Konsument, który wie więcej o tym, co kupuje, niż człowiek, który mu to sprzedaje. Albo przynajmniej tak mu się wydaje.
Jak się można domyślać, usatysfakcjonowanie takiego klienta to spore wyzwanie.
Żeby zrozumieć skalę tego wyzwania wystarczy porozmawiać z dowolnym lekarzem o tym, jak wdzięcznym pacjentem jest pacjent świeżo po wykładzie profesora Google’a. (Przy czym w biznesowo-automotywacyjnej nowomowie „wyzwanie” znaczy mniej więcej tyle, co dla przeciętnego Kowalskiego „ból w dupie”.)
Jednak prosument wnosi w działalność biznesową nie tylko wyzwania, ale także okazje. Okazje, by ciąć koszty.
„Pocztówki znad krawędzi” to niestety nie mogą być – bo już były (i to nie jedna, a dwie, i do tego całkiem udane: nr 1 i nr 2). A jeśli nawet mogłyby być znad krawędzi, to byłaby to zapewne krawędź dobrego smaku. No i byłyby to raczej pocztówki spod tej krawędzi, a nie – znad niej.
Zostaliście ostrzeżeni. Lub zachęceni – niepotrzebne skreślić.
